ابری که طغیان میکند حال مرا دارد
باران که عُصیان میکند حال مرا دارد
از پُر شدن خالی نشد این آسمان انگار
رعدی که طوفان میکند حال مرا دارد ، حال مرا دارد
چشمی که میماند به در حال مرا دارد
از حال یارش بیخبر حال مرا دارد
عاشق همیشه ناله را کنج گریبان برد
این گریه های بیثمر حال مرا دارد
من در میان جمع و دل در خلوتش گریان
ای حال نا خوشحال بد ای داغ بی درمان
دنیا نشسته با من و آینه رو در رو
امشب اگر مردم مرا بر دامنت بنشان
با من تمام آنچه بود از خود گذشتن بود
از ریشه جان را کندن و از نو شکفتن بود
من غافل از دل که به آغوش بیابان زد
دل بیخبر از این که دریا سینه ی من بود
من در میان جمع و دل در خلوتش گریان
ای حال نا خوشحال بد ای داغ بی درمان
دنیا نشسته با من و اینه رو در رو
امشب اگر مردم مرا بر دامنت بنشان
عالی
پاسخحذف